Tarih Şiiri - Leyla Özercan

Gözümün erimiyle özdeş değildi güzellikler
Beni büyüleyen,sarhoş eden güzellik
sınırsızlıktan sesleniyordu.
Tarihin kokusuydu nefeslerce içime çektiğim,
Yaşanmışların büyüsüydü alıp,beni uzaklara götüren
Geçmişin derin sularına indiğim kuyularca! ...
Asırlar önceki bir yürekti taşıdığım
Bakışlarımda asırların izleri vardı,çizgi çizgi,
Dokunuşum eskiydi,yorgundu.
Bir uykuydu üzerimdeki,
Günlerdir beni sarhoş eden
Binlerce yıllık bir uyku! ..
Tarihti insanımla bir potada erittiğim
Ve içtiğim kadehlerce kana kana..
Güneydoğunun büyüsüydü
Sarıp sarmalayan tüm benliğimi.
Hasankeyf’in gizemiydi,beni sevdalı yapan,
Harran’ın sırlarıydı içimde duyumsadığım kıpırtılarca! ..
Tarihin gölgesiydi büyülü yapan güzellikleri
Ve beni sevdalı yapan güzelliklere
Yaşanmışlarda yakaladığım,yaşanacaklardı belki de..
Mutluydum sonsuzlarca!
Asırlar arası bir yolculuktu bu
Sınırsızdım ben,sınırsızdı güzellikler
Çağırılar,haykırdılar adımı
Binlerce yıl öncesindeydim oysa:
Mezopotamya! daydım! ...
Yanıtsayamadım çağrıları
Çağrılar yükseldi,uzadı çağrılar
Dönmedim oysa,dönen bedenimdi bugüne
Çünkü ben haftalardır asırları yaşıyordum
Hiç yaşamadığım kadar asırlardaydım belki de! ...

(Diyarbakır)