Yürüyordu yollarda hiç durmadan.
Ve yürüyecekti daha soluklanmadan.
Soyunu, dilini bilmeyecekti hiçbir zaman,
Katıp içine varlığı ve yokluğu,
Sunacaktı Tanrı’ya boğulacağı bir umman.
Diyeceklerdi sanına tarih!
Anlamayacaktı kendini hiçbir vakit.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta