Tarifsiz Yalnızlığım Şiiri - Mustafa Kay ...

Kara bir bulut gibi çöker üstüme gece,
Tanımam bu saatte ne neşe ne eğlence,
Konuşacak kimse yok bir kelime bir hece,
Sokaklar sessizleşir, uykuya dalar kuşlar;
Tarifsiz yalnızlığım bu saatlerde başlar...

Gece gündüz peş peşe sonsuz bir yarış gibi,
Uzaktan bir ses gelir sanki yalvarış gibi,
Kar yağar bedenime ayaz gibi kış gibi,
Hıçkırıp iç çektikçe,dinmez gözümde yaşlar;
Tarifsiz yalnızlığım bu saatlerde başlar...

Rüyalarım beni hep uçurumdan yuvarlar,
Hatıralar eş olmaz beni baştan savarlar,
Ne kadar uğraşsamda cevap vermez duvarlar,
Durur yerinde zaman,saniyeler yavaşlar;
Tarifsiz yalnızlığım bu saatlerde başlar...

Güneş batıya doğru ağır,ağır yaklaşır,
Gölgeler uzadıkça, aydınlık uzaklaşır,
Sonra gelen karanlık,yalnızlığımı taşır,
Bir anda etrafımdan yok olur arkadaşlar;
Tarifsiz yalnızlığım bu saatlerde başlar...

Düşman gibi kaderim başıma hep dert açar,
Ben mutluluk ararım mutluluk benden kaçar,
Sokaklara düşerim tek başıma ve naçar,
Islak kaldırımlarda tak tak öterken taşlar;
Tarifsiz yalnızlığım bu saatlerde başlar...

Bir şey döner çevremde acı hasret türünden,
Bir pişmanlık, bir sızı, sarsar beni derinden,
Sanki felek kalbimi, koparıp ta yerinden,
Kızgın kazanlarında,sabahlara dek haşlar;
Tarifsiz yalnızlığım bu saatlerde başlar...

Mevsimler gelir geçer siyah açar güllerim,
Saçlarıma sarılır boş kalan şu ellerim,
Uzadıkça uzuyor asır gibi yıllarım,
Yazlarım kıştan beter cehennem gibi kışlar;
Tarifsiz yalnızlığım bu saatlerde başlar...

Ne denli zor olsada yaşamaktır kararım,
Kağıtları yırtarım kalemleri kırarım,
Aklıma kim gelirse üşenmeden ararım,
Parmağımı acıtır telefonda ki tuşlar;
Tarifsiz yalnızlığım bu saatlerde başlar...

Yuvaya dönen kuşlar yorgun, yorgun dönerken,
Sevgililer yanımdan sıra, sıra geçerken,
Her akşam bir köşede dert şarabı içerken
Çekilir kuytulara sevgiye susamışlar;
Tarifsiz yalnızlığım bu saatlerde başlar...