Tarifsiz Duygular Şiiri - Dağlar Özügüç

Geldim gördüm yaşadım
İşte gidiyorum artık
Yeşil çimenler üzerinde
Masmavi bir koca gökyüzü kaldı
Bir papatya iliştirdim saçlarına
Tamda o anda farkettim gözlerini
Ağlamıştın gözyaşların akıyordu
Yanaklarından yol yol
Tutulan falın izleri gözyaşında saklı
Benim bildiğim gözler yalan söylemezdi
Ay ışığında parlayan yüzünde
İştiyaklı bir ifade vardı
Gerçek seveni tanırım ben
Hem yüzünden hemde hüznünden
Zaman bizi nerelere getirdi?
Nasıl oldu da aynı yerden
Ayrı yerlere savrulduk?
İki aynı bahtı kara düşünce kaldı
Kararan köhne hatıralarımda
İşte o anılara dalıp gidince
Yaşanan günü unutuyor insan
Oysa bu gün sensizim
Günüm de güzel geçmedi
Suç sanki hep benim
Birazı da geçen günde
Yaşananlar yazık ki anılarda kaldı
Belki her şeyden az vardı
Ama muhabbet her şeyden fazlaydı
Bir şeyi çok iyi anladım
Sensiz ben sessizim
Tarifsiz duygular kabarıyor içimde
Şimdi kesin bir karar zamanı
Ya ölmek yada gitmek zamanı
Hayat yalnızca körpe bir karara kaldı