Tarifsiz Aşk Şiiri - Limon Suyu

Yüreğimin en derinlerine işlemiş bir isimdin sen,
Kızgın kor alevlerle yazılmış.
Gündüz güneş gece mehtap diye adlandırılmış.
Ne anlatabilecek kadar azdı derdim;
Ne söyleyebilecek kadar basit! ! !

Sevmiştim bir annenin bebeğini sevdiği gibi,
En temiz,en yürekten sevgi ve şefkatle..
Vazgeçmemiştim hiç bir zaman.
Tıpkı birlikte büyüyen ama hiç kavuşamayan dalgaların; vazgeçmeyişi gibi...

Beklemiştim seni ve sadece sevgini.
Ve hasretimde senden yanaydı;
Suya hasret çöllerin bir damla suya olan özlemi ve bekleyişi gibi;
Seni beklemiştim öylece nefes almayı hatırlatır gibi...

Saf ve tertemiz sevgini özlüyordum her saniye.
Gözleri doğuştan görmeyen,güzellikleri görmemiş bir insanın;
Güzel tablolar görmeyi en büyük özlemle istemesi gibi;
Bir çocuğun en masum haliyle şeker istemesi gibi seni görmeyi istiyordum..

Seni görmeyi dilemiştim her an, her saniye
Seni ağlayarak, sızlayarak ve hatta yalvararak istemiştim.
Saatlerce dua eden bir çaresiz;
Ayakları olmayan bir insanın koşmak için çabalaması gibi, çaresizliği hatırlatır gibi.

Öyle bir aşkla sevmiştim ki seni,
Ne bir şiire sığıyordu kelimeler; ne anlatabiliyordu derdimi.
Şairinde dediği gibi,kifayetsiz kalan bir kaç kelime gibi
Anlatmaya çalışıyorum yüreğimin en büyük derdini.

Anlatmaya çalıştıkça,yazdıkça,çırpındıkça anlıyordum artık;
Yoktu hiç bir dilde,sözde ya da kelimede sana olan aşkımın tarifi! ! ! !