Tarifsiz acı Şiiri - Ebed Gönül

Bu bir sitem değil sevdiğim,
Çaresizliğin son satırlarıdır,
Benden kopardığın senin,
Bende bıraktığı yangınlarıdır,
Lal eden sevginin biriktirdiği,
Bülbül gibi öttüren acılarıdır.

Güldürüp ağlattığın anların,
kan çanağına dönen gözlerin,
iç yakan sözlerinin hatıraları,
umutsuzluğun son mısralarıdır.

Güneş gibi hayat verirken
nefes nefes içime işlediğin
Sevginin son baharıdır..

Yaprak yaprak dökerken,
Silmeye cesaret edemediğin,
Gözyaşlarının sel olup,
Beni boğan aşkının son cümleleridir...

Cennet misali yaşarken içimde
Cehenneme ittiğin bir kul
ve sevginle körüklediğin atesin,
cayır cayır yaktığı bir kulun,
Son cümleleridir bu...

Senden başka hiçbir şeye ihtiyaç duymazken,
Senden başkasını görmeyen gözlerimin,
Kör olduğu gündür bu...

Sesinle huzur bulurken,
sessizliğinle karanlığa gömülen benin,
Feryadıyla herkesi ağlattığı gündür bu...

Dualarla inşa ettiğim sevgimin,
Kendime ettiğim beddualarla
azaba dönüştüğü gün bu gün...

Senin için yalvarıp yakardığım
Gözyaşlarımla ıslattığım
utancımdan rabbimin huzuruna çıkamadığım, gündür bu gün...

Bilirim halinden hep anlarsın beni,
Bak duruyor yerinde ay,
yüzün yine besbelli,
uzanıp seni tutamadığım gündür bu gün...

Sanırsın bu sevgim gelip geçer,
Usanıp aşık senden geçer,
Bir günlük ömrü kalsa bile,
Seni sevdiğim gündür bu gün...

üşenme oku yazdıklarımı
kızarsan çatma yine kaşlarını
Olur da beklersen son anlarımı
Unutma öldüğüm gündür bu gün...