Tarifsiz Şiiri - Resul Çakan

Mahmurum bu gece derdim devasa,
Bir kalem, bir kağıt, eski bir masa.
Duy şimdi ne dediğimi bilhassa,
Ölürüm görmeye çare mezarsa.

Üstüme düşen ağırlık bir abis,
Tarifsiz benim yaşadığım bu his.
Çareyi bulan diyelim ki İblis,
Olur günah bana adeta munis.

Sanma ki bu aşk olacak beyhude,
İşte oradasın göz görmese de.
Sevmek mübrem ki büyür ellerimde,
Sevsem de benimsin nefret etsem de.

Taşa dönmüş kalbimi açacağım,
Süveydama doğacak fere açım.
İsmin kalbime giden bir kaldırım,
Sen bir meyvesin ve uzakta salkım.

Es rüzgârım hüzünlerimi süpür,
Sen ki dostumsun beni ona götür.
Her ne kadar olsan da fikrinde hür,
Hak ver, bu derdimi ölçemez mezür.

Hançer gözlerin bağrıma saplansın,
Ben ki yıllardır acıya alışkın.
Bırak saplansın, en içime aksın,
Beslensin ruhum gülleri çıkarsın.

Anlayacaksın beni tam ölürken,
Şansın kalmayacak geçecek o tren.
Bir hüzünle ruh çıkarken bedenden,
Gökte beliren gözlerime diren.

Müsteha | Resul Çakan