Tarifi-mahsusa Şiiri - Furkan Kızılay

İnsan neden vardı ne ile vardı ?
Sevda ise insanın hamuru aşı azığı idi
Piştikçe büyür piştikçe ağırlaşırdı
İnsan ne ile pişerdi ?

Tanrı ruhu , toprak ana , Aziz su
İnsanın hamuruydu ve oldukça müstesna
Biz o nadideliğe ne yaptık
Neden çürüdü içimiz
İnsan ne ile vardı

Dört büyük ulu birleşti bir fidan serpti
Önce kazıdı orda yer etti
Ve sonra inçimizin merkezine girildi
Görünmez bir elmas deydi

Sancılarda çığlıklarda sevgi dolu ter damlalarında
Nur ile peyda hoş bir sada
Merhamet duvarlarına çarptı ve çoğaldı
Gökten yeryüzünde cennete

Bugün bir ışık parladı yüzyıllar boyu süregelen
Bu döngü artık altın çağına gelmiş olmalı
Çünkü en zifir hayatlarda en zifir kalplerdeyiz
Üstad insan ne ile var olur bilirmisin ?

Bu çocuklar ümit ile var
Bu menekşeler ilk defa kokar
Bu insan çağlardan sonra ilk defa var
Çünkü bugün insanda

Çünkü bugün havada
Yerde,bahçelerde,şehirlerde
Küçük çocukların gözlerinde ve yüreklerinde
Duyguların efendisi var

Çünkü bugün insanda AŞK var
Bizler aşkın çocuklarıyız
Anamız aşktır bizim
Ve insan sadece AŞK ile var