Ve bağlanmıştır martıların dilleri
Kör sessizliğe bıraktılar yerlerini
Gün dönümünde yalnız ve sessiz
Kalabalığa ve gürültüye gülümseyen
Şarkıları susturan, şiirler söyleyen
Ve inadına, kürek çekercesine akıntıya
Uyumayan, sallanan beşiklerde
Ve yudumlamayan çölde son kalan suyunu
Kuruyan dudaklarına umut sürüp yürüyen bir seyyah
bir çocuk, bir hasret, bir kaybediş
bir başlangıç ve nihayete ermiş bir geliş gibi,
Ömrüm gibi..
Mustafa Gözel 2Kayıt Tarihi : 26.2.2021 03:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Gözel 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/02/26/tarif-2012.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!