Karamsarlığım mı etrafımı çepeçevre karanlığa boğan? Yoksa kızdığım yüreklere dikleşen bakışlarımın sebebi mi ışıksızlığım?
Her tanesinde değer kazanır gözyaşların.
Eğer aşk için düşüyorsa o gündür en değerlisi aşkların. Acı çekiyorsan, şükret! Kalbinin sızlamasına, hata yapmasına izin ver. Duygusuzluğu bir köşeye bırak. Korkma aşktan. Acısı bile bir başka olur. Şimdi beyninle yargılarsın yazdıklarım kaybolur. Bilemezsin ki nelerden bahsettiğimi. Bunun ağırlığını, bunun sorumluluğunu fark etmek güç olur. Bilirim! Aşka hasret kaldığında anlarsın. Aşka hasret gözyaşlarının yokluğuyla boğulur, onlarla can bulursun. Gariptir kalbin oluşumu.
Kalbine söz geçiremediğinde hayatının ne büyük bir bölümünü siyaha boyadığını, yavaş yavaş gözlerinin solduğunu, yaşlarının çekildiğini "Bir daha aşık olmayacağım" sözünü kendine verdiğinde anlarsın.
Evet bilirim! Nereden olduğunu boş ver çocuk. Bilirim işte. Kimsesizler sessizliğine terk edilmiş, kalbimin sahiplendiği aşkları bestelerken öğrendim belki. Belki de masadan kalkamazken, ağlarken, pişman olurken, aşka dair, sana dair kalem oynatamazken öğrendim...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta