Tarçın Rengi Bir Gülüş

bu son şikayet
göğü sarsan bir çığlık bırakarak ardında
ve başı öne eğik bir hikaye
başlıyordu esmer buğday renginde
papatyaları severdi mevsiminde
ve tarçın kokusu sarardı bizi gülümsemesinde…
iç gıcıklayan bir ışık yansırdı bazı bazı
ileri geri yalpalayarak cümleler dile geldiğinde
ne zaman sunmuştu aşkı bana bu muallaktaki ruh bilmem…
onca vakit ki,
burkar mektuplarını okuyorum kalbin kırışıklığının ince çizgisinde,
kendimce…
sonra bir tane daha yazıyorum…
ulaşamayacağımı bile bile…