Tarçın Şiiri - Bilmem Nedesem

Ah ben hep rahatsızdım meraklı gözlerden
Kalabalıkta birbirine dönüşen yüzlerden
Kısa burunlular inatçı olur derler
Eh ben bi hayli büyüttüm burnumu
Yıllar içinde eğildi öne doğru
Sevgiyi gördükçe ağlamak geliyor içimden
Bir köpeğinin karnını doyuruşunu izlerken
Çok mu zor bunu yapmak
Yardım etmek çok mu zor
Gerçekten içimde sızlayan bir şey var
Sokak köpekleri gibi
Yalnız ve çaresiz
Ne büyük dram birbirimize muhtaç olmak
Nesnelere bile
Bugün yolda gördüm birini
Durakta
Aynı tarçın kabuğu renginde
Tarçın koydum adını
Köpeğimin eski adı diye
Napacağını bilmez bir halde insanların arasında
Bir insanların yanına gidiyor bir otobüslere