Tapınmadan inanmak
Dogmadır anlamak değil
İnanmadan tapınmak
Tanrıya varmak değil
Doğru söz söylemek
Doğruyu yapmak değil
Sözde var özde yoksa
Bu insan olmak değil
Işık vermezse aydın
Geceye mum yakmak değil
Dünya büyük sahnedir
Yaşam rol yapmak değil
Yaşamak savaşmaksa da
Öldürmek asla hak değil
Kayıt Tarihi : 6.3.2006 01:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Büyük ozan Nazım Usta, 'Ateşi ve ihaneti gördük! ..' diyerek insanlarımızın ayrıntılı bir betimlemesini yapmıştı yüzlerce sayfalık 'memleketimden insan manzaraları' nda.... Heves bu ya, ben de birkaç ikilik yazmak istedim. Yaşadıklarımdan edindiklerime dayanarak... Uzatmadan.... Herkesin bir gerekçesi vardır. Aslında bu gerekçelere ne kendileri ne de konuştukları insanlar inanır. Ama bunları gerekçe olarak söyler ve sonuna kadar da savunurlar! ... Dinleyenler de anlatılanlara hak vermiş gibi yaparlar... Sanatta, dostlukta, insan ilişkilerinde bence asıl önemli olan söylenmek istenileni açıkça anlatmaktır. Anlayana gönderme yapmak istediğimiz sanatlıca sözler çoğu kez duyarsızlıklara çarpmakta ve yitip gitmektedir. Yaşadıklarımdan çıkardığım sonuç: İnsanların toplum içinde asıl kişiliklerini sakladıkları ve bir sahte kişilikle dünya sahnesinde göründükleridir. Bu şiirde işin özünü, insancıl zaafları, sahte kimlikleri özlüce vurgulamak istedim! ... Nicelerini de görmezden gelerek! ...
![Altan Arısoy](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/03/06/tapinmadan-inanmak.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)