Neyleyim ki cihanı sarmış kâbus
Yeryüzü alafranga zilletine makûs
Hüccet çekildi, efrat kaldı mahpus
Pranga şenliğinde cahiliye keyfinde
Arzın her kabaresinde bir çığlık var
Taş, toprak, zerre taaccüple bakar
İnleyen analar, parçalanan çocuklar
Toprağın altında akan kanlar, canlar
Yetti artık behey gafil birden silkelen
Kapat gözlerini, yut dilini her melalini
Zerreyi hakikattedir, var oluş nameni
Ne zaman okuyacaksın, kendi halini
Ne derler kaygısını at kurtarmayacak
Seni sana bırakmayacak yakalayacak
Tapındığın enaniyetin, seni bırakacak
Galuyu, belayı o zaman da yaşatacak
Kayıt Tarihi : 14.5.2007 14:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!