Tapınağın Kalbim Şiiri - İrem Aslan

Her buhranlı dönemimde diz çöker mutluluklar
Gülüşleri arkasına alır umutlar, dua eder anılar,

Kapatır gözlerimi o vakit ,başlarım seni zikretmeye;

Sen benim en sevdiğim çiçeğim!
Hep yemyeşil kalsın diye sulayışım , emeğim

Her filiz verdiğinde yüzümde gonca gonca açarsın
Ve sen bilmeden bir umuda tohum bırakırsın…

Düşer içime çoğalır,artar da hiç azalmazsın.

Ne zaman sevgi dolu sözlerle okşasam derini
Nöbetinden beraat eder öfken,özgürleşir dalların

Tutarım üzerinden akan damlaları öper koklarım
Sana bakarken,gün doğumuna şahit yüreğim
Sen solduğunda,batar günüm hasret kalırım
Ağlarım.

Bir tutsan kalbimden ,alev alır buz tutan düşlerim
Bir sonbaharı uğurlar ilkbahar gelir ayaklarıma

Ki sen ilkbahar müjdesi gibi doğmuşsun sevdiğim
Mart dört harf bir mevsim ismi gelir dillere
Ben ruhumun eşi , bir girdabın kurtuluşu der susarım

Gözümde gölge gibi büyür seneler, ufak ufak
Kendimi dağın tepesinden bakarken bulurum.
Şehri ,kocaman bir sis kaplamış adeta,
Seni ararken ,içimde kaybolmaktan bizarım

Ah ! gül kokulu gerdanında nefesime doymadığım
Saatler öylece daima ileri giderken,
Seni düşünürüm,durur akrebim yelkovanım

Hiç kıpırdamadan otururum zihnimin köşesinde
Seni her zerreme sorar her köşe başında ararım

Bulurum da,kalbimdeki o derin ayak izlerini
Mühürledi aşkın,beni de aştı ,tüm odalarda sen ,
Tapınağın içim sanki,seni senden nasıl çıkarayım?