Tanyeri Ağarmada Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Dünya neydi sen bir şey anladın mı
Dünya bir çeşmeydi
Susadık çeşme başında suya

Susadık gerçeğe gerçek aşka
Öylece kalakaldık

Hiç bir yer yoktu şer değmemiş
Hiç de yok hiç bir şey de kandırıldık
Kenetlendik kendimize
İğnelendik yakamıza
Bunlar bunlar ölü dediler

Duydun mu Maria onlar bize ölü dediler
Ahh Mariaa Mia

Bize bundan böyle ne olabilir ki
Şerbetlendik

Dünya bahaneydi
Daha daha neydi anlayamadık

Efendiye giden yolumuzu kararttılar
Ahh Maria ahh Meryem
Efendiye giden yolda karanlığın dibine düştük

Yeni ay doğdu birden
Seni gördüm

Ah sınandığım

Bilmecem bahtsız sabim
Güzel yaratmış seni habibim
Seni her görüşte şu kalbim
Şu kalbim var ya
Sizlere ömür

Bu ikinci yaşamımız
Bu ömrümüzün en sakin harabatı
Üzerimizde bir çatı bir dam yoktu
Adem Havva misali

Ayaklarımızın dibindekiler külden patikalardı
Yol bilmez iz bilmezdik
Bunlar ölü dediler bize

Ağrımıza gitsin kalkalım ayağa
Yoksa diri diri gömeceker
Daha çok erken Maria biz ölsek te
Bir gün mutlaka dirileceğiz
Yarım kalan saadetimiz için

Bak işte sana anlattığım gibi

Tanyeri ağarmada

Kara bulutlar yüzünü güneşe döndü

Yüksel Nimet Apel

13.Ağustos.2021.Bodrum

⁠

Yüksel Nimet Apel