Tanyeri... Şiiri - Necmettin Özelçi

Ak iplik kara iplik,
Birbirinden ayırd edilmeden...
Daha sabah ezanları okunmadan,
Engin dağlar üzerinden,
Yavaş yavaş bir ağarma ile,
İnsanın içini ürperten...
Derin bir sessizlik içinde,
Ortaya çıkar tanyeri!
Yüce Allah'ın kurduğu bu düzenin,
Kim bilir böyle kaç gezegenin?
O müthiş gücüyle çarpılır insan...
Ağaran tepelerin ardından,
Bütün haşmetiyle Güneş'in,
Doğuşunu gören gözler kamaşır...
Ne büyük bir güç bu...
Ne büyük bir kudrettir bu!
Yüce Allah'ım,
Hz. Musa seni görmek istemişti..
Sen, bir dağın üzerine...
Şöyle bir bakmasını söyledin!
Dağ yanıp tutuşmuştu...
Hz.Musa da anlayacağını anlayıp,
Göreceğini görmüş,
Af dilemişti senden...
Ben de, daha şafak sökerken,
Sanki çarpıldım tanyerinden! ...
Kulların alışmışız kolayca,
'Güneş doğdu, güneş battı ' diye!
O tepelerin ardından,
O sancılı doğuşunu güneşin,
Çoğumuz hiç görmez bile...
Yüce Allah'ım sen çok büyüksün!
Her şeyin ile...
Bizler, anladığımız kadar varız,
Ne olursak olalım!
Gün ağarırken, silinen bir nokta kadarız...