Tanyeli Şiiri - Heda Korkmaz

ilkel aparatın sütunları arasında
kendini dev sanan
azınlık bir gece

ayağı sürtüyor gitgide

unutuşun rengarenk çiçekleri
kendi içsel uyanışında
belki umudu hayli buğulu
belki öfkesi sereserpe
ama epey de kararlı...

sözlerinde boynu bükük gecikmişlik
ki özlemini kucaklıyor sokakların
sabrın tükenen uzvunda
g/özüpek renkler
sanatsal coşu
t/aşkın cesaret...

körpedir kimlikleri haykırışın
saçlarında ılık bir tanyeli
oksijen değmemiş ciğerlerinde
nostaljik baladların hüzün izleri

fragmanı tomalı
gözleri biber gazlı bir diriliş bu, ama
öksüz bulvarların göğsünde
tropikal varoluşun gövdesi
tarihle öpüşen an/ı

H. Korkmaz 24/3- 25 Sthlm