Tansu Göksu Şiirleri - Şair Tansu Göksu

Bir oyuncak hikayesi benimkisi
Kimi zaman kırılmış, paramparça bir araba
Kimi zaman rengarenk bir balonum
Küçük bir çocuğun elinde;
Mutluluktan maviliklerde kaybolan…

Bu gece ben ayda gördüm seni
Senin güzel yüzünü, sen de beni gördüm
Sesinde sesimi duydum,
Cümlelerinde cümlelerimi okudum
Sevginde sevgimi hissettim;
İçten, sıcak ve rahatlatıcı…

Karanlık iyice bastırdı bugün gökyüzüne
Trenleri yakılmıştı ve ağaçları sökülmüştü kentin
Bir ceset vardı yolda, ağlıyordu durmadan öldüğünden habersiz
Kan damlarken gözlerinden, ölmemişler çiğniyordu acımadan
Anlatılamaz bir nefretle...
Savaş yaşayan topraklarda ölürken insanlar, kadınlar ve masum çocuklar

Zürafalar gördüm düşlerimde
Siyah üzerine beyazlar
Koskoca kentin ortasında,
Yanıyorlar tek başlarına
Filler tanıdım ben; kulakları yapraktan
Daha yakınlar bana çoğu insanlardan.

'Bazıları ışığın, bazıları gölgenin peşine düşer'
bazıları karanlığı elbise seçer kendilerine
karanlıkta nefes alırlar, karanlıkta konuşurlar
aydınlık olunca dünya susarlar...
yeni bir dünya ararlar kendilerine
taşların altındaki karanlıklarda

Ölüm geliyor aklıma,
Ölümlüler geçiyor gözlerimden
Ölmüşler el sallıyorlar bana
Yemyeşil ağaçların altında
Beni bekliyorlar sabırla
Gel diyorlar sevecen bir tavırla

Martı olmak geçiyor insanın içinden böyle zamanlarda
Masmavi denizin üzerinde süzülmek
Yüreğinde gizliden ince bir sızıyla
Ve kimseler duymazken çaresiz haykırışlarını
Mavilere dalıp boğulmak herkesten habersiz
Sessiz sessiz ölüşünü izlerken balıklar,

Her gün yürüdüğüm İstanbul sokaklarında
Ya yağmur ıslatır beni ya da bulutlar karartır düşlerimi
Yürüdüğüm kentin ıslak sokaklarında
İnsanların gözlerinde yağmur,
Yüzlerinde yarım kalan aşkların acısı var.