Tanrıya Şükürler Şiiri - Fahrettin Özçelik

Hava sakin,yağış yok
Ev ıssız, odalar boş, ses, seda yok
İçim buruk, boş, halim yok
Yıl 2003, Şubat 16, günün tadı yok
Öğlen olmuş, zaman geçmiş, haberim yok
Beklentim yok, keyfim yok
Sıkıntım var,neden, niçin, anladığım yok
Bu gün ve akşam sofra boş, neş’eden haber yok
Kasvet çöktü içime, kurtuluş yok
Sabır, gayret gerek, çıldırmak yok
Tüm bayram, vardı her şey, şimdi ise yok
Bizler, çocuklar, torunlar, mutluluk var, dert yok
Hayat devam ediyor, serzeniş yok
Çevrene bir bak, bu zenginlik, kimsede yok
Sevgi var, sevmek, sevilmek var, hicrana yer yok
Umut var, imkân var, üzüntüye gerek yok
Tanrıya şükürler, böyle mutluluklar, kimsede yok
Şen, Şakrak günleri aramak, özlemek bile nimet, göz yaşına gerek yok
Çok şükürler Tanrıya, bunları duymak, hissetmek var, şikâyet yok

16.02.2003