Tanrıya Mektuplar (2) Şiiri - Cumali Çor ...

Gerçek bir arayış içinde olan kişi
Kendisini arayan kişidir...

Sri-N-maharaj
......................

Kederimden asi bir ırmak taşırdım
Ellerimde şizofren titreşimler
Değişmeyecek mi bu yazgı
Sevgi beton duvarlara çarptığında
Ben kime susacağım...

Bir çocuk gülüşünde
Kurşunlanıyorsa bahar
Ellerim neye yarar

Gözlerim diyorum
Ne kadar da mavi delisi
Göz bebeklerim çölde bedevi
Hira dağından düşmüş yollara Muhammet
Yüzünde örümcek ağı
Budha sabrıyla
Dua taşır cinnetimize

Öfke
Firarmış bu yaşamdan-ilk günden
Tanımadan Anamızı bile
Babam bendim sonrası
O da spermlerin hayat figüranı
Genetik yanılgı...

Seni nereye saklamalı
Bu çelişkilerden -Mavim
Belki sendin
Aynalarda çizdiğim anlamın resmi
Belki de ölmeyi kolaylaştıran
Ruhum gibi ayrıldığında
Bedenimden...

Nerden başlamalı ağlamaya
Gülücüğünü öldürerek mi bir çocuğun
Ya da korkularımızı gizleyerek mi geceden
Ya da tırnaklarımızı yediğimiz yalnızlıklardan mı...

Nerden başlayalım ağlamaya
Timsahları güldüren
Ve kendi yarınımızı öldüren...

Yüzümüzdeki maskelerimiz
Ne kadar da masum -bizden
Bu ikinci mektubum TANRIM
Değişen bir sey yok
Yer küremizden
Çürük diş gibiyiz -
Bu yüzden...