Tanrıya İnat Şiiri - Kaan Burkay

Kapı çaldı irkildim misafir beklemiyordum,
içimdeki sıkıntıyı koltukta bırakıp açtım kapıyı,
gelen yüz,yıllar öncesinden aşinaydı,
ama neden şimdi,neden burada,neden evimde,
biraz korku biraz şaşkınlıkla buyur ettim,
O, sıkıntılarını bırakmamış benim gibi,
yanına almıştı gelirken,
yüzünü dönemedi içeri girince,
omzuna dokundum,ağlamaya başladı,
gözyaşları çağlamış ırmak gibi akıyordu,
titreyen korku dolu sesle sordum,
ne oldu?
döndü,sarıldı,daha sıkı sarıldı,sımsıkı sarıldı,
kaybettik diyebildi sadece, kaybettik...

Kaybettik! ! kaybettikte seni ağlatabilen,
ikimizi ilgilendiren neyi kaybetmiş olabiliriz ki?
O'nu kaybettik,ben dosyumu,sen aşkını diyebildi,
durdum,durdum derken gerçekten durdum,
beynim,kalbim,nefesim,kanım,
kanımın damarlarımda dolaşması bile,
Anlamadım! ! ! !
artık o yok anlasana kaybettik,
O, yaşam savaşını,biz yaşam sebebimizi,
ruhsuz muydum bir damla yaş düşmedi gözlerimden düşünürken O'nu,
ama gözlerimde yüzlerce anı canlandı hepsinde biz,
artık evimde değildim ve artık zaman da yoktu...

Anlattı sonra tüm olanları yine ağlaya ağlaya,
bir gece önce artık dayanamadığını söylemiş,
yola çıkacakmış bana gelecekmiş,
tarifsiz bir mutluluk akıyormuş sözlerinden,
ve yola çıkmış ama gelememiş.
bizi birleştirmeyen kaderi yine tuzak kurmuş yoluna,
ve bizi birleştirmeyen o kaza,
adımı söylemiş
kalbi durmuş ondan sonra...

Komik arkadaş gerçekten çok komik,
Tanrının işi kalmadı mı başka,iki kişiyle uğraşır yıllarca,
önce hatalardan ayrı kaldık sonra evliliklerden,
herşey düzeldi derken şimdi de ölüm,
bak sen kendi işine tanrım,dünyada ki savaşları engelle,
ne biliyim başkalarını al yanına onları süründür,
acı çekmeyi hakeden muhakkak birileri vardır bizden daha fazla,
otuzbeş yıl bu hasreti yaşayanlara bunu yapmamalısın ya,
biz yılmadık,bekledik,bir ömür bekledik bu an için,
son dakikada bu gol olmasın ya...

Sıkıntılarım gülmeye başladılar oturdukları koltuktan,
sanki 'anlatmaya çalıştık ' der gibi,
ah be,otuz beş sene ona aşık onsuz yaşarken,
şimdi yine ona aşık ve onsuzum,
ama artık ümidim daha da güçlendi biz olabilmek için,
çünkü biliyorum ki,
birazdan tanrı ya inat yanına gidiyorum...

(06/02/2008)