Tanrıya Anlatılan İstanbul

Geceleri,
Tanrıya anlattığım
Bir mektubun satırlarıdır sokakları,
Ona yazılmış
Yarattığından farklı,
Yarattığından fazla.

Özrü ve şükrü sunulur,
İstanbulda var olmanın
Ayasofya da, Süleymaniye de
Dirsekler kırılır,
Aynı sadakatle yere kapanır
Çıplak alınlar,
Aynı sadakatle
Yüzlerde utanç
ve nurla
Tanrı huzurundan kalkılır.

Tanrıya anlatılacak
Yeni kelimeler fısıldaşır kulağımda,
Bir adımda sadakati duyarım,
Bir adımda ihaneti.
Sarsılır köprüler,meydanlar
Haliçte bir meyhane köşesinde
İstanbul diz çökmüş ağlar.

İstanbul gülümser,
Işıklarıyla beyoğlunda,
Konuşurken Pierre Loti de
bir şairle,
Adalarda
Aşkları ve mavisiyle
Gülümser İstanbul,gülümser kendine.

İstanbul
Parmak uçlarımda gezinir
Ve gezinmiştir
Fatih’in, Nazım Hikmet’in
Yatağında saçlarına esmiştir nice bakire dilberin
Ve gözlerinde büyümüştür afili bir gencin.

İstanbul,
Benimle tanrı arasında bir yerdir.
Efsunu buradan gelir.