Tanrıya Şiiri - Ali Çavuş Zengin

Cennet bahçesinden kovduğun bendim
Hayallerine ipotek koyduğun,
Hedeflerine barikat kurduğun ben.

Yaramaz bir çocuk gibi,
Elinde merceğinle sabırsızlıkla beklediğin,
Acı vermek için yuvasından çıkmasını…
Yuvasından çıkan karınca ben!

Kimbilir belki kümülüsün ardında gizlenmiş,
Kıs kıs gülüyorsun,
Bu ahmak oyunun zevkini tadıyorsun,
Dünya rezil,
İnsanlar sefil…
İşini doğru dürüst yapmıyorsun.
Neden hala benimle uğraşıyorsun?

Üstüme kara bulutları salsan da,
Başıma olmadık işleri sarsan da,
Tepeme şimşekleri çaksan da,
Seni yüce çarpıcı…
Sana inat!
Devam edeceğim alay ederek yaşamaya
İki yüzlü, iğrenç dünyanda