Tanrının Unuttuğu Yerdeyiz

Bir hırçın sis gölgesinde akıyor zaman
Kendi ördüğümüz duvarlarla
Çelik bir zırha bürünmüş hayat
Uzaklardan el sallayarak bahara
Kuş seslerine
Börtü böceğe yasaklı yerlerden kulak kabartarak
Yalnızlığa çarpıyoruz top yekün
El birliği ile yıktığımız yaşamın coşkusunda
Nehirler bile sessiz ve buruk çağlar
Yağmur sesine daha da bir özlemle sargınız
İçimizdeki sağanaklara akarak
Şimdi gül yangını kederler büyür göğüs kafesinde ne çare
Tomurcuk veren sevinçleri bağrımıza basarak
Vuslat günleri düşlemekle geçiyor günler
Buruk umutlar yeşertip
Bir nefes uğruna
Uzaktan seyre dalıp kızıl gölgeyi
Solgun ve yorgun günleri güneşte batırarak
Tanrının unuttuğu yerde
Yepyeni yaşamlar devşirmeyi bekleriz bi çare