Huzuru arıyoruz altıncı caddeden düşerken..
Suretler kayboluyor her adımımızda. Sessizliğe kavuştuğumuz zamanlar, huzur artık daha uzak..
Gürültüler arasında, orospu kahkahası ile selamlıyordu çıplak gökyüzünü..
Şehvetle döktüğü her kelimeyi, bir piç gibi tükürüyordu düşerek gittiğim yollara.
Raks ederken ruhu, üçüncü sınıf suretini arıyordum.
Tanrının sırtından inen her ter damlasıydı gözyaşlarım, koca şehrin nefes aralığında..
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta