Tanrının Meryem'e Mirası"""

Tanrım
Yutkunarak okuyorum şiirlerini
Kadim alışkanlığımin
Duman duman dağılıyorum
Suratıma çarpıyor buz gibi kimsesizlik
Sonra en temizinden anksiyete
Sonra sonra simsiyah bir karabasan

Aslında kadın hep oradaydi
Olmayan adam..
Varlığını yokluğuyla yok etti

Kaybolusu(um)n resmini yapıyorum
Bir sürü insanın arasından
Ama bilirim, bulursun beni
Beni yanarken seyreden sendin ne de olsa

Sırtımdaki dikenleri güldür diye avuttun beni
Gül de diken de ateste su da sendin
Kırk kat yabancıyım şimdi ruhuma
Bana kaybolusun sırrını geri ver
İnandır yalanlarına
Masumiyet sığmıyor hiç bir kalbe
Kabullenmek en büyük isyan şimdi