Şansına Küskün Adam Şiiri - Özdemir Aydın 2

Saklanmış içimde bir "sen",
Gül, çiçek, vanilya,
Kaşmir çiçeği, ambergis,
Kavurur çöl fırtınası bir esiş.
Her şafak kızılında doğar,
ufkumda bir silüet.
Uzak dur benden matem,
Ben :
Şansına küskün,
Şiirlerin sürgünü adam.

Yer bende, gök bende,
erimez tunç dağları beynimde.
Ölüm kusturan yokluğunla başbaşayken,
Bağımlısı olduğum ismin,
Arsız bir şehrin sokak aralarında,
uçukluyor dudaklarım.
Uzak dur benden matem,
Ben ;
Şansına küskün,
Şiirlerin sürgünü adam.

Kırlaşan saçlarım,
Yokluğunun fukarasıyken yüreğim,
Görünmez olmuşum ulan.
Hangi sahnede,
hangi oyunun son perdesidir rolüm,
Yanık bir nadas tarlasına dönmüşüm.
Başağım, sapım özlemlerle yanar,
Yağmur beklediğim bulutlar,
yar kokusuna kayar,
Zamanın eşiğinden,
Gözlerimin menevişinden.
Uzak dur benden matem,
Ben ;
Şansına küskün,
Şiirlerin sürgünü adam.