kayboluş,
silinerek akla verilen zararlı böcekler,
silindiğini sandığımız gecmiş
ve
gelecege yaptığımız saygısızlığın asi duvarları....
hep eş zamanlara bölünerek,
kendi varlığımızı
bir temele dayatarak öylesine yaşama heveslerimiz....
ilk sayfayı aç,
sona dogru dikkatlice yürü...
düşmeden,
sekmeden,
başın hep asi,
göğüslerin diri olsun...
hep kendine böl sayıları,
eksilerini toparla,
tanrıya sus,
kendine haykır....
yitiriliş,
anlamsızca kendine biriktirdiğin sözler,
geleceğini sandığın yastık dostu,
ve
hicbir zaman gelmeyen tanrı...
yalnızsın...
Çetin SancarKayıt Tarihi : 14.11.2005 17:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!