Tanrının Çocukları Şiiri - Serhat Şahin

...koskoca bir istanbul beynimin içinde,
sana yetişmeye çalışıorum, bütün yollar kapalı...
eli avuca sığmayan bu sevda,
sensizliğin ortasında sana çalıyor bütün kornalar...

bendeki bu telaş,bu endişe
olur olmaz nedenler...
ah kaç kişinin duasıdır üstüme,
kaç kişin derdi, yalan dolan..
sebebi olan...

gürültnün patırtının içinde,
inancımı kovalıyorum şimdi,
artık çok geç dememek için,
yalpalaya yalpalaya
seni içimden sıyırıyorum....
biliyorumki,
daha çok yol var koşacak...

-üç beş kişi takılıyor gözümün önüne,
oturup söyleniyorlar kendı hallerınde
yoldan gecen beyoglunun kadınlarına
-sonra çığlık oluyor birden gözleri!
ardından bütün beyoğlu sus pus,
sevişmek bile anlamsız ya kasım ayında,
amansız bir düş gibi işte....
tanrının cocukları değilmi hepsi? ? ?

...koskoca istanbul beynimin içinde,
sana yol katettiğimden beri,

bütün heryerde ayak izlerim,
ampulu titrek sokaklarda bile,
gölgene sığınıyorum,

-üç beş kişi takılıyor gözüme,
kavgaya tutuşturuyorum yoklugunu,
kentin en dövüşçü cocuklarıyla,
-sonra siren sesleri yükseliyor aniden
içine sesini katıyorum
ardından bütün sokaklar kan gölü,
amansız bir savaş, kırık dökük bütüm hıncım,
tanrının yazgısı değil mi hepsi? ?

...koskoca bir istanbul beynimin içinde,
başıboş kaldığımdan beri,

belkide bu son sanştı,kendıme avunuşum,
savruluşum,
şimdi çekip gitmek var ya bide severken,
terketmek gerek şimdi bu şehri....
bil ki sebebi çok,
kızgınlıgım, öfkeme yenik düşüşüm,
aşkın içinden kendime günah çıkarışım..
bil ki bu son bedel ödediğim..

dinle bak ayrılık çanı bu çalan!
sanki bütün ezanlar sana....
içimden haykırdıgım cümleler
örtüştürüyor sessizliği bir bir,
tanrının çınlayan sesi değil mi hepsi......

Isparta

2007