Tanrının Bahçesinde Şiiri - Bahattin Tonbul

Temiz beyaz kefen ile karışacağın toprağa bıraktık
Senin bedenini
Ya ruhun,ruhun bizimleydi
Tüm sevdiklerinle
Her gece yatak odamızın penceresini açık bırakırdım
Gelirsin diye
Olsun gelmedin
Ama belki bir gün gelirsin
Değil mi?

Bazen bir karaltı görüyorum evin bir köşesinde
İşte o an kalbim heyecandan küt,küt atıyor
Sensin diye
Yaklaşınca aniden kayboluyor karaltı
Anlayamıyorum o zaman
Damarlarımdaki kanın sıcaklığı vuruyor
Alev gibi beynime
Kalkıp oturuma geliyorum yatağın orta yerinde
Terden sırılsıklam olmuş bedenim
Titriyor durmadan seni gördüm diye
Gözümü açtığım da yok oluyorsun
Neden… nedendir söyle
Sevgilerin acı oldu artık
Sensiz bu garip yüreğime

Bak ben hep kendimden bahsettim durdum
Oradaki dedikodulardan hiç bahsetmiyorsun
Ağrın ve sızıların gitmiş
Bizlerin perişanlığını izliyorsun
Seni çok seviyordum dinlerken
Şimdi ise orada
Hissediyorum seni cennet bahçelerinde
Durmadan geziyorsun
Hatta açmışsın kollarını
Beni ve çocuklarını bekliyorsun
Tanrının sonsuz bahçesinde
Sana selam olsun
Bahattin Tonbul
8.9.2009