Tanrının Ayak İşleri Şiiri - Sonay Yılmaz

Tanrının ayakişlerini yapanlar tarafından dışlanıyorum.
Utanmıyorum,şeytanın’da tarafında değilim.
Daha ben doğmadan,
Rüşvet verilmiş bir hakeme karşı savaşıyorum.
Bazen mutlu olmadığım için gurur duyuyorum
İnsanların mutluluk uğruna yaptıklarını biliyorum çünkü.
Boğuluyorum ama bir okyanusta değil.
Yaşıyorum ama burda değil.
Düşünmeden yaşıyorum bazen,
ama hissetmeden değil.
sırf hayallerimdeki kadına çok benzediği için
terkettiğim kadınlar oldu,
onu yazmak için ondan vazgeçtiğim
okunmayan şiirleri
bıraktım arkamda,
ve kendimi, dokunmadan birileri.
İnsanlığın terkettiği insanlarla sohbetteydim
burda yaşıyorum hala.. çünkü,
Azrailin grev yaptığı bi ana denk geldim.
ve hayal gücümü
gökyüzü
evlat edindi.
Her başımı kaldırdığımda,
mavi…
masmavi hayaller kurduruyor, gülümsetiyor,
ama içten değil.
İçimi açamadığım bir insanı sevmek,
İçimi bilmeyen insanlar tarafından sevilmek.
Tanrım bu ne böyle?
Hayatımın boktan bir tiyatro oyunu olduğunu hissettiriyordu.
ve beni elde edemiceklerini anlayınca gittiler.
düşündüm de..
değdi mi hiçkimsesizliğe?
Boşver dediğini duyar gibiyim,
ve bu gece yumruklar attığın,bi duvar gibiyim.
Tanrı beni cehennemde bile duyar, bilirim,
ve eğer bana bir kez daha öyle bakarsan, kimbilir, hayal kurabilirim.
ama biliyosunki hayat benim için,
Hükmen kazanmış gibi davrandığım,
ama tek bir yumruk atamadan yere düştüğüm bir ringti.
10 a kadar sayması için,
hakeme ihtiyacım yok.
çünkü çoktan havlu attı ringe benim yerime,
iyi niyetim,hayallerim ve benliğim.