Tanrımın Meleğisin Şiiri - Bahattin Tonbul

Canım sevgilim sen bu ellerden gittin gideli
Yüreğimizdeki acının sızısı hala gitmedi
Çocuklarımıza senin sofradaki eksikliğini yemeklerde
Hissettirmemek için her gün değişik tatlar yaptım
Ne kadar zormuş bütün bunlar,başlı başına bir işmiş
Yaşarken seninle birlikte küçümserdim
Arada sorardın bana
Ne yapayım ne yersin diye
Bense senin damak tadına güvenirdim
Sana bırakırdım hep
Şimdi bende o anların zorluğunu tattım ve anladım
Neyse ki idare edecek aşamaya geldim
Lakin senin sevgini kokunu hatta aşkını
Yalnızlığını,yüreğime serdim
Onlara vermedim

Hep eksikliğini andılar
Ben olmadığım anlarda için,için ağladılar
Bunu hissediyordum
Bende yalnız kaldığımda seni çoook özlüyorum
O kadar ki omuzlarımdaki yük içimi eritiyor
Yutkunamıyorum sensiz
Çevreme bakamıyorum
Senden güzeli senin gibi kokanını göremiyorum
Bir daha

Dünyada kalmak istememin tekbir sebebi var
Bu acıyı çekerken
Sana aşkımıza dualar ediyorum her gün
Günahlarının bağışlanması için Allah’ıma yalvarıyorum
Bilmiyorum faydasını görüyor musun
Ama hissediyorum ki melekler gibi uçuyorsun
Gökyüzünde bizleri izliyorsun
Çünkü sen yaşarken gönlü bol,merhametli
Sevgi dolu yüreğinle yardım etmeyi severdin hep
O saf temiz kalbinle parçalardın kendini
Acılarını düşünmez başkalarının acısını dert ederdin içine
Sen yaşarken de gönlümün meleği idin
Şimdi Tanrımın Meleğisin sevgilim
Bahattin Tonbul
18.7.2009