Tanrım, yönelt beni! Şiiri - Di Yar

kimin netliğe ihtiyacı var ki
dolanırken yalnız başına
ve bakarken bulanık bir bakışla
ısrarcıdır da sezgi bu anlarda
titretir atmakta olan her yüreği

seç der ama susar, yoktur artık söyleyeceği
pençesinde tutsaksındır artık zamanın
ruh gerilir ve kanatlanır; uçup gider belki de
ve sen yine kalakalmışsındır bedeninle

işte şimdi sezersin kendi kanında boğulacağını
oysa gece bir düşteymiş gibi parlaktı az önce
karartıların içinde bir fısıltı duyacaksın belki de
yanılacaksın da çünkü ölmektesin ve biliyor bunu yüreğin
kapanmıştır artık her sezgiye

hatırlıyor musun ey ruh eskittiğin kendini?
hatırlıyorum!

korkutucu canavarların inine indim
ürkek bir fısıltıydım yalnızca
ama canavarlar çok korkmuştu
onlara korkacak bir şeyin olmadığını söyledim
ah, ilk yaptıkları ışığımı söndürmek oldu
karanlıkta kaldık
ve görülmez artık kim cesur kim korkak!

tanrım yönelt beni!
tüm bayağılıkların sırtıma yük olmadığı yerde
tüm kalbimle öleyim
ve çürürken orada
üşüşmesin tek bir akbaba
çünkü yaşarken öldürdüm ruhumda hepsini
ve kılıcım artık kınından eski