Tanrım Sen Beni Neden Yarattın

Hayat mutlu yaşamış olanlar için güzeldir.
Yaşamamış olanlar içinse bir çile bir zehirdir.

Ben hayatımda, hep ölümü çağırdım.
Mutluk neyse görmedim, güzel günler görmeden yıllarca yaşadım.
Ve gün oldu ağladım.
Gün oldu, derdimi kimseyle paylaşmadan içime attım.
Eğer’ ki, yaşamak denen buysa,
Olmaz olsun böyle yaşamak, çünkü ben, bu hayatın güzelliğini değil zehrini tattım.
Soruyorum,
Tanrım beni sen, neden yarattın.

Ölüm, ölmeye hazır olanlar için güzeldir,
İsteyenler içinse değildir.

Ben hep ölümü çağırdım, ölmeyi, düşündüm.
Yaşadım, yaşadım amma ben, buna şayet yaşamaktır denirse yaşadım.
Ne bir yüzüm güldü,
Ne bir derdimi bilen soranım oldu
Tanrım biliyorsun sırrım, hep seninle ikimiz arasında kaldı.
Ben hep Allah dedim, yalvardım,
Beni çarçabuk şu dünyadan, alsın/ götürsün yanına diye.
Henüz onu’ da tadamadım
Tanrı’m sen beni neden yarattın.

Hayat her zaman bir gül değildir koklasan dursan,
Yokuşu var, inişi var, virajı var düşmesi var, kalkması var hayatın.

Ben hep düz yolda düştüm.
Ve ben,
Hayatın yokuşunu’ da gördüm, inişini düzünü’ de gördüm.
Çok zaman zor kalktım, düştüğüm yerimden
Ve süründüm.
Amma lakin mutluluğu hiç göremeden geldim şu ömrümün hazanına.
Bunca zaman sonra, ben,
Bahçemde gönlüme bahar yaz gelse ne olur, gelmezse ne olur,
Tanrı’m beni sen, nerden yarattın.

Bu hayat, görmesini bilene bir gül bahçesi
Görmesini bilmeyene zehirli bir diken bahçesi..

İmiş de haberim yok.

Ben görmedim o güller olan bahçeler nerede
Dediler ki dikkatli bak görürsün,
Baktım’ da göremedim atçımı açmadı’ mı, bahçelerde
Dikenler dolu bahçeleri gördüm sadece.
Ve bir de, gülleri virane olmuş bahçelerini gördüm gezdiğim yerlerde
Ve ne bir güzel girdi gönlüme
Ne de bir aşkı yaşadım gönlümce
Hep hazan yelleri esti,
Başımın üstünde, sevda yelleri yerine.
Ah Tanrı’m,
Sen beni, neden yarattın.

16 Eylül 2013-09-16
Antalya.