Tanrım! Müsait Bir Yerde İnebililir Miyi ...

Arz-ı Hâl

Bir ömre yetecek kadar ihanet gördüm
Bin ömre yetecek kadar yalan duydum
Sade "arka bahçelerini" değil
Talan edilmiş bahçelerini de gördüm "iki adımlık yerküre”nin..

Bir adam boyu adamlık yoktu
Yazanı çok okuyanı yoktu aşkın
Ateşi oyuncak sanan çocuklar vardı Tanrım
Saçlarım tutuştu..
Kaşlarım tutuştu Tanrım!
Ellerim
Gözlerim
Kirpiklerim tutuştu..

Kalışın, bir "ben" hâli vardı bildiğim
Gidişin bir "O" hâli..
Ve bir bilmediğim hâli vardı yanışın
Kaskatı kesildi ruhum, dondum..

Yüzleri üstünde, yüzsüzce raks ederken birileri
Birileri sevip
Birileri ölüp
Birileri ölüp ölüp dirilirken,
Kesilmedik ahkâmı kalmamışken Adem’e öğrettiğin isimlerin
Aşkın en korkunç cellâdı aşkını bilenlerse,
Göz bebekleri bile titremiyorsa yalan söylerken.

Av postuna bürünmüşse avcılar
Fiil bırakmışsa failini
Söz düşmemiş, çelme takılıp düşürülmüşse mahsus
Gece saklıyorsa hâlâ cinnetleri, cinayetleri
Ay,
Çıldırıp da düşmüyorsa gök kubbeden,
Yüzü bile kızarmadan doğabiliyorsa Güneş – arsız-
Dünya, dönecek mecali bulabiliyor
Yağmur, rahmet olup yağabiliyorsa

Ve Sen Tanrım!
Hâlâ çağırmadınsa İsrafil’i…

İşine karışacak değilim
Ben
Yoruldum sadece
Müsait bir yerde inebilir miyim…