Tanrım! Kafamı söküp pencereden atmak is ...

Boğucu bir ilkbahar gününe uyuyup, tekinsiz bir yılana sığınıyorum.
Aklım hür, aklım toprak, aklım yalın ayak meydanlara koşuyor..

Esrik bir anımsama ile kendimi bulduğum bir kefenin içinde uyuyorum.

Aşk düzenbaz bir öğretidir; bir kızgın güneştir. Hatırlatıp göç edenleri içini kemirir.

- "Bir cam kesiği acısı duyuyorum..."

Ayrıksı iradelerin, hırs atlarının ve hırsızların yaşattığı bir bozgunum.
Bir küfre tepki olarak hınçla savrulan yumruğum!

Tanrım! Taşkın bir uzuv taşıdığım: Kafamı söküp pencereden atmak istiyorum!

Zindana dönülmüş bir yalnızlığın, sancıyla bütünleştirilmiş anıtıyım!

Bir sağanak boşalır gözlerimden...

Herkes biraz da aşağılıktır!

Ben kuzey rüzgarıyım, tüm kaçışların en geride kalanı bazen;
Ocak ihtirasına dönüşen bir gök gürültüsü, bazen ağlak bir mevsim ayazı, uçurumlu bir fikirim.

Yürünmemiş yollara yürür, bir sese kulak gibi insani bir mana katarım yağmurlara.

İnsan diyorum insan;
İnsan, sevilmeye de muhtaçtır.