Tanrım Şiiri - Altan İlhan Arslan

Duyuldun! Çok açık, her virgül sonrası
Ekseriyet büyük harf küçük mesajların
Dibine ilişen ünlemi kadar.
Sarmaz beni apansız düşen zikir, fikrin ucu
Her nesrin bütünü yıkık, yüklemi kayıp
Özneye nesi var ulaşan! Öylece aşk, sadece aşk!
Aşktan başka yok bildiğin, cahil insan.

Kıyıldım, tanrım bu zamana ilişen
Neden ben? Nerdeyim! Zahir bıraktın üstümü
Ürkekliğim çıplak bir yetim, sahipsiz
Üşüyorum yokluğuna
Neden zemheri soğuklara sarıp saçtın beni
Şu dünya denen küçük cehennem de
Öyle arsız bir yere bıraktın beni.

Tesadüf mü? Gerçek mi? kırıldım
Yılgın bırakıldım, dur denecek mi, bilmeliyim!
İki ruh arasında süren şu kavganın
Günah ve sevap yarışın da süründüm.
Tanrım! Şu göze değen ışığın, tene dokunan rüzgâr
İçilen, yenen kadar gerçek tufanlar döküyor;
Bir karanlık, bir ışık veriyorsun
Sen bilirsin her şeyin güzelini ama ben artık tükendim
Bilmek istemiyorum şu dünyayı.