Tanrım! Şiiri - Ömer Akbıyık

Bir can verdin, bin de elem,
“Bű yű ğű m,işte gő rű n! ’ diye,
Gitmek için buradaysa her gelen,
“Kullarım çoğalsın” demen, neye?

Bu canı, bize,biz için verseydin,
“Kullarım yaşayın sonsuza dek“ deseydin,
Adını sonsuz, şű kranla anacaktık,
Ve verdiğin yaşama kanacaktık.
Ama sen;
Bizi bő yle kul,kő le bildin,
“Alın işte,şű kredin! ...“ dedin,
Ki bu, bir gizli elemdir,
Bir don,bir gő mlek,biraz ű mit,
Ve sonunda:
Kefendir!