Tanrım Şiiri - Birol Yiğit

Bu can, bu tende durmayacak herhal,
Kalmadı ne kollarda can, ne dizlerde mecal,
Yaşamak güzel de, yaşanmak istenen hayal,
Şu an gülmek haram ise tanrım; katında olsun helal.

Yarattığın kalbim ile sevgiliye ‘’Gül’’ dedim,
Nadide çiçek sayıp,duygularımla besledim,
Ömrü uzun olsun diye çiçeklerle besledim,
İhanet etmedim sevgime, sevgim olsun diye helal.

Bir ateş düşürdün gönlüme, adını ‘’Nur’’ koydum,
Sönmesin yansın diye, rüyalara engel oldum,
Göz yaşlarım sel olsa da, önüne sabrımı bent kurdum,
Damlasını ziyan etmedim, uğruna olsun diye helal.

Gök kubben de yıldız gibi, adını ‘’Sema’’ koydum,
Belki hakkım budur dedim, lütfuna saygı duydum,
Gönül boşluğunu dolduran, rabbimin hediyesi saydım,
Belki; yüzüm gülüp te, mazim olur diye helal

Ne kırdığım dost oldu, ne kırdığım sevgili,
Hep kırılan ben oldum, kendimi bildim bileli,
Hayat bir kumarmış, yaşamın kartları hileli,
Dürüst olup kaybettim, nefesim olsun diye helal.

Kızdım, bağırmadım, üzülmesin diye kulun,
Muhtaca el uzattım, kalmasa da param pulum,
Gönülden taptım sana, ibadetten geçse de yolun,
Doğruluktan ayrılmadım, huzuruna çıkmak için helal.

Yalnız adam’ ım revamı hep ağlayıp, üzülmek,
Hakkım değil mi duygularıma mutluluğu eklemek,
Tanrım; isyanım mı olur, hep ölümü düşünmek,
Huzur kolların da ise eğer, isyanım da olsun helal.

Birol Yiğit /1994