Tanrım Şiiri - İbrahim Halil Özdemir

TANRIM
İcimde hercai düşünceler
Kaç sapaktır girip çıkarım ey tanrım
Sanırım ben bilinmezim
Bulunmaz izim
Haklanmaz sözüm
Geçmez nazım
Söyle sen tanrım
Kimi şikayet edeyim sana
Kim kanar ki bana
Severken kıyılır mı cana
Nereye baksam bilinmezlik tanrım.
Hercai düşüncelerim
Kalkamaz!
Kalkamaz bir türlü
Ulaşamaz ellerim
Uzanmak istese de
Tutmaz tanrım tutmaz!
Kimsecikler ellerimi
Bağladılar dizlerimi
Kilit vurulmuş sözlerimi
Anlamaz kimse
Söyle tanrım sen söyle
Nasıl olacak böyle
Gözümden akan yaşın kaçtır bilinmez
Secdede
Evet
Secdede sen söyle bana tanrım sen söyle
Şükür dilime dolanır
Dilim zorlanır
Bedenim yıpranır
Gözlerim ufalır
Söyle tanrım sen söyle
Bu kaçıncı haykırışım
Sen yanlış anlamazsın beni tanrım
Anlamazsın değil mi
Sen anlarsın beni
Senin için nasıl sabrettiğimi
Bu düzene karşı kendimi kahrettiğimi
Sen anlarsın değil mi tanrım?!
Sanırım susmayı deneyeceğim
Çünkü en büyük haykırış susmaktır
Susunca da anlayan yok bizi tanrım
Sen anlarsın değil mi
Neyse tanrım ben uyuyacağım
Biliyorum beni izliyorsun
Bu gece sana sarılıp uyuyacağım
Sarmadı kimsecikler beni
İyi ki sarmadı hem
Ben sana sarılacağım
Sana sarılıp uyuyanın
Sarılmaya ihtiyacı olmaz
Değil mi tanrım
Tanrım!
Sanırım,
Ben aşık oldum.
Sana!
Sözlerimin başlangıcı bir çocuğun annesine karşı kızgınca olsa da
Bir annenin şefkatinin binlerce katı sende var
Bir anne gibi sar beni tanrım
Sar ki kırmasın kimseler beni
Sarilmayayim bu zâlim dünyaya
Aldanmayayım masivaya
Kirik kanatlarım umut etmesin
Umut etmesin aldanmaya
Beni
Bana
Bırakma
Tanrım
Sadece sen sar beni
Ben bile sarmak istemem kendimi
Babam sarmadı hiçbirimizi
Annem yorgun zaten
Kanat kalmadı onda
O bir melek tanrım
Ona bir kanat daha verir misin
Tanrım
Lütfen anneme bir kanat daha ver
Ver ki alsın kanatlarının arasına tüm öksüzleri
Yine de sen sar beni tanrım
Sen sar!