Tanrılara İnat Şiiri - Hekim Serhat

TANRILARA İNAT

Yazmalıyım tüm kötülüğün sarmalığını, kirliliğini,

Zalim Tanrıların zulmünü

Ve ölüm gibi sessizliğe büründüğü günü

Acının tarifsizliğini, ihanetin onursuzluğunu yazmalıyım.

Tanrıların bir kez daha almış olduğu çarmıh kararını…

Ateşi geri almak için yol-yöntem arayışlarını…

Yapabilirsem eğer, uygarlık denen canavarın duymak bilmez hastalıklı obez halını yazmalıyım

Ve insanlığın sonsuz arayışını, özgürlüğe olan özlemini…

Tanrılara inat ateşin sımsıcaklığını, güneşin adaletliğini

evrensel olma özeliğini anlatmalıyım

Anlatmalıyım ki sevginin kutsal anlamını bilinsin diye

Yüreğim bürük duygularım isyanda şimdi

Sonsuz bir mekânın içinde yürüyen bir keşifçi misali

Arayışım sana ulaşmak, tanrısal yalnızlığını paylaşmak için…

Gözlerim yorgun, sözlerim durgundur bir şubat sabahında

Üşüyor ruhum

Karanlık bir geceydi kurşun gibi ağır, sisli ve soğuktu

Pusudaydı Premetus’a düşman Zeus ile Ehriman

Kuşanmışlardı savaş baltalarını olimpusta her sabah saatinde

Ağızları zehir, gözleri kan çanağına dönüşmüştü bir şubat gecesinde

İhanetin kol gezdiği topraklar yine karanlık içinde

Tarihin tekerrür içinde ki olma özeliği olsa gerek…

Kafkas kayalılarında, Roma’da, Kenan diyarında ve Kürdistan’da devam mı edecekti bilinmez

Ninhursag yas mı tutacaktı olup bitenlerden ve kötülüğün zaferinden

Yoksa güneşe yoldaş olabilmek için ateşten çember oluşturacak olanlar mı çıkacaktı

Zagros’ta iki nehir arasında

Özgürlüğün

Dostluğun

Arkadaşlığın

Ve

Yoldaşlığın

Sadakatin hakki için kulak mı vereceklerdi gelen sese

Dört kelebek hikâyesinde ki anlam gücüne varmak için

Güneşle buluşup dirhem dirhem erimeliyiz mi diyeceklerdi

Belkide yaşamın kaynağında boy vermek içindi bu

Amaç:

Anlamına varmaktı yaşamın

Nirvana’ya yükselmeye, güneşle buluşmaya hak kazandılar yola çıkanlar

Bunu gören Zeus ile Ehriman kahır oldular

Onun için hiçbir şubat unutturamaz seni bana

Hiçbir kötülük karatamaz güneşimizi dediler

Ve zılgıtlar eşliğinde göğe yükseldiler

10. 02. 2010