Tanrılara(!) Elveda! Şiiri - Cihat Şahin

Geçilmiyor tanrıdan(!) öyle çok ki(!) şu arz’da!
Biri sevse birini, ilah(!) diye tapıyor!
Sergilenir zırvalar; farklı, farklı çok tarzda,
Ne garip ki bu işi, medeniler(!) yapıyor!

Bazıları havf ile korktuğuna; “ilah”(!) der!
Bir iblisi rab(!) edip, dalalli yola gider.
Kimide Halikını (hâşâ) ediyor; ”peder(!)
Kilisede putlara, ilah(!) diye tapıyor.

Bazıları ineği, Rab(!) edinip hep kollar(!)
Onların mekânıdır, işlek cadde ve yollar!
İlahının(!) b…nu, durmadan yıkar kullar(!)
Bu devirde insanlar, nasıl böyle sapıyor?

Kimi tapar güneşe(!) hemde akil geçinir(!)
Bu millete dünyada; ”tekniğin devi” denir!
Bu çağda bunca haltlar, acaba nasıl yenir?
Yaptığı heykellerin, ayağını öpüyor(!)

Hangisi bir sineğin, kanadını yaratır?
Hangisi şu nizamı, akamete uğratır?
Kimdir yazan âlemi, şairce satır, satır?
Bunu Allahtan gayri, ilahlarmı(!) yapıyor?

Gitsen ışık hızıyla, yetmez ömrün gezmeye!
Milyar sene yaşasan, tetkik edip süzmeye!
Ağaçlar kalem olsa, kâfi değil yazmaya!
Gabiler onu koyup, iblislere tapıyor(!)

Mürekkep yap denizi, et ilave deryayı!
Yazmak ile tükenmez, bunca, güneş dünyayı!
Hududunu bulamaz, salsan şayet hülyayı!
İnsan hala düşünmez, kıyametler kopuyor!

Mucizedir hilkatler, beşer aciz yapmaktan!
Öğrenir arif olan, çiçek, meyve, yapraktan.
Haktır yapan bunları, ancak kara topraktan!
Nankör, gafil, nadanlar; gerçekleri tepiyor!

Davetim var herkese; tek İlaha dönelim!
Çok ilaha dönenin; musibeti çok elim!
Felah için Hak üzre, yaşayıp ve ölelim!
Rahman sadık kulları; ebedi dost yapıyor!

18.09.2007-İzmir-