Tanrıdan Diledim Şiiri - Cemil Taha Turan

Cemre düşer toprağa, bereketlenir ormanım;
Ormanımda bir ceren, ağaçlarım, dallarım.
Gidemem peşinden — değil avım, aylarım;
Kırılır, kaynarım; kıblem dudakların.

Güzelliğini ay kıskanır, gözlerini yıldızlar;
Kokun girer sineme, çıkaramaz hırsızlar.
Aşk dediğinin bir yanı kurak, bir yanı sıcak deniz;
Bir taraftan güler yüz, bir yanına diken deriz.

Nefes, su yitiriyor anlamını;
Kendini kaybeden bulamaz ardılını.
Her bir renk anlam kazanır, sebebi varlığını;
Yaşamaya bir yol, aşka cennet az deriz.

Kokun çıkmaz ruh ikizim, özümden;
Ne büyüktür bu aşk, aktı kurudu gözümden.
Tutunduğum elin, hasret gibi derinden;
Yürüdüğümüze bir ömür, eksik kalana baht deriz.

Ayrılıkla sınandık, deryalarda kurudu;
Dik yamaçlardan geçtik, umudu dokuduk.
Ne acılar yaşadık; yine sarılıp uyuduk;
Varlığına gün ışığı, kör karanlığa yok deriz.

Yıkılsın bu cihan, yoksa gülmek sebebi;
Kırk yıl arasam ne gam, ihanetle gideni.
Yeşerir bahçelerim, derdin ile elemi;
Duymak istemem adını — aciz ki, savaş ile biteni.

Hayatımın aşkı hep öyle kalacaksın;
Tüm baharları ben sana yazdım.
Kovalarca ateş çektim cehennemlerinden;
Yaralı ruhum, aksar kalbim, yine de iyi ki vardın.