Tanrıdan Âlâ Şiiri - Eren Tanık

Kaynar kanım, zift kazanda. Kazan, göz yuvam!
İs kokusu! Pis hazanda, kok, buram buram!

Gözlerim lav gibi. lav gibi akşam!
Senin olmak, şu cihanda, kutsal ihtişam!

Parıltı bir kabarcıktı kaynayan kanda.
Işıldamıyor gözüm, parlamıyor da.

Gözlerimin çakmağında, bir sis örtüsü,
Bıçak değil kirpiklerim, kömür törpüsü...

Zift kazanın çevresinde mor tepeler var...
Fışkırıyor gözlerimden öfkeli lavlar.

Yıllar kasvet kasvet gelip, boğarken beni
Kuvvetine sığınırdım, zülcelal deyi..

Sağır mıdır Tanrı acep? Oysa o tekti...
Şu dualar, duvarlara çarparak sekti!

Gün aşırı soluyorken acı bir duman
Gülüşüne rastladım ve duruldu zaman...

Gizle dolu hislerimi, göğsüne gizle...
Kalan ömrüm sana tâbi, huzûru izle..

Teşbih teşbih zikrederek, senin nurunu
Tanrılara bir hicivdir, yazmak huzrunu.

Tesbih tesbih küfrederek, Tanrı gücüne..
Gülüşünü güzelledim, gitsin gücüne!

Tüm mahlukat secde etti, yâr gülüşüne..
Tebessümün duruyorken, Tanrı gücü ne?

"Sen" demek hata etmek. "Ben" demek yanlış,
Biz aşkta bir mecûsiyiz, "Biz" deyip yanmış...