Tanrıcık Şiiri - Abdulkadir Demirçelik

Temiz duvarların ardından
Ciğerlerine is çekerek
Ölüme gözlerini yuman
Gecenin sessizliğini yırtıp
Baykuşları ürküten bir tonla
Kainata meydan okumakta.
Aklı: En karanlık zindanların
İçinde, kiniyle boğulmuş,
Her ne varsa güzellikten yana
Yüreğinde paslandırıp
Ruhuyla beraber tutsak etmiş
Şeytanın pençesine...

Büründüğü hangi karakter yiyip bitirir insanı?
İnsan bile bile kendine tanrı olabilir mi?
Yumuşak gövdesiyle her an toprağa bu kadar yakınken...