Tanrı’ya Şiiri - Mehmet Veysel Müjdeci

Bir umuda sarılmanın verdiği azap
Yaşanılan bu kaderi sen yazdın ya rab
Hangi beden dayanacak bu acılara
Yaşattığın cehennemde ettiğin gazab

Ya biz kullarından öte kul olamadık
Ya yazdığın kadere ayak uyduramadık
Bu kaderin kaleminde mürekkep eksik
Kader romanını ya rab okuyamadık

Kurduğun bu kainat da nedir isteğin ?
Çaresiz olan kulundan nedir dileğin ?
Bir beni yaratmışsın kendi uğruna
Amacım neydi ki benim neydi gereğim

Yaktığın o cehennemde ben mi yanmalı ?
Kurduğun ince sırattan yol aranmalı
Kiminde hızlı geçme derdi kimi düşecek
Bir günah işledi diye yaktın kulları

Bir Ömer yarattın bize dedi adalet
Göster cennetini bize kulu temin et
Bir kader yaşattırdın bize önceden belli
Bir kulun riayet etti diğeri şikayet

Bir sevabın sonucunda ödülü cennet
Önce cehennemle sına sonra da meth et
Ya kadersiz olanların günahı nedir ?
Cennet kapısını göster sonra da beklet

Şeytanı melek tanıttın kulun şeytandı
Yarattığın bu kuluna cennet tenhaydı
Adem’i ilk kulun yaptın koydun cennete
Adem’i cennetten kovan çürük elmaydı

Parsel olan kainatın tapusu var mı ?
Bir kulun ibadet etse sevap yazar mı ?
Kabe’yi görenlere derlermiş mümin
Kalbi kirlenmiş kuluna Kabe yarar mı ?

Senin kulundan dileğin farz ve ibadet
İblisten hacir istersin bizden inayet
Oruç, namazı niyazı bize farz kıldın
Kul cennete girmek için etti riayet

Tanrım açtım ellerimi bende kulunum
Bir yol göster bu kuluna arar bulurum
Sadece kulun isayı oğlun bildiler
Bende senin bir nurunum bende kulunum

Yazılan meçhul kadere tabi edildim
Bende istemem günahı nefse yenildim
Onca kulunu cennetle şereflendirdin
İsmaili kulun beni kurban seçtirdin