Birini tanırım;
konuşurdu hep biriyle,
derdi tanrım!
sen bana yardım eyle...
Bir ses gelirdi o an gökten;
derdi ey sersem!
daha ne versem?
yaparsın sen her ne istersen.
Derdi tanrım;
biliyorum, senden dilemesem
yine yaparım
ben her zaman, ne istersem.
Cevap gelirdi hemen göklerden;
derdi bre arsız kulum!
farzet ki ben yokum;
neden dilenirsin öyleyse benden?
Konuşurdu adam;
derdi ey yüceler yücesi tanrım
ya başaramasam;
senden başka kimi suçlarım.
Kayıt Tarihi : 1.1.2006 04:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Eşref Remzi](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/01/01/tanri-ve-insan.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!