Tanrı Selamı Almamak Olmaz

Tanrı Selamı Almamak Olmaz

mevsim sonbahar
yürürken dalgın dalgınım
renk renk yapraklar yol boyu
öyle kibar, öyle durgun akıyor ki nehir
gülümsüyor gelinlik giymiş genç kızlar

‘halo’ diyor biri
‘kamo’ diyorum
parmaklığa tutunmuş bir papağan
biraz ürkek ama çok bilmiş
‘rojbaş’ diyorum yavaşça
bir sağa çeviriyor başını, bir sola
‘halo’ diyor üst üste, ‘haloo’
nasıl belletmişlerse aynen öyle
‘haloo’ diyorum hakime
tanrı selamı almamak olmaz

yan yana yelkenleri açmış üç kaz
kürsüleri boyumdan yüksekte
denizimizde yüzüyorlar keyfince
içinde onlarca balık, onlarca öncü
ilk ihtilalin dilinden / ‘bonjour’ dediler
halktan komşu bir dil Akdeniz sıcak
gör ki içim yanıyor
‘qerem qı’ hakim beg desem
anlar mı – anlamaz kanun
dilim ‘bilinmez bir dil’

ötede bir köprü yapmışlar kalastan
geçmesine geçerim
kim bilir kaç dili sökmem gerek

güvercinler konmuş yan yana
beyaz tülbentli kayıp yakınları
bir bana bakarlar bir papağana
‘rojbaş’ dese bir hakim, biri dese ‘rojbaş’
benim dışımda biri
kanatları ısınıp uçacaklar özgürce

Toprak Tutsun Külümü