Tanrı saymazdı ona kaç kez küstüğümü, o kadar deli zamanlardaydım çünkü. Hayatın en zirvesinde, en dibinde, batıp çıkıp çığlıklar atmaktaydım çünkü ya sevinçten ya korkudan…
Geceleri içimi dolduran sıcak, gün doğunca boşluğa dönüşürdü durmadan. Tüm geçmiş, ağırlık, korku, kaçmak arzusu dolanmış kalmıştı saçlarıma, taramıyordum inadına. Aklımda annemin son bakışı yüzüme, sokaklara atıyordum kendimi, dönmüyordum eksilmiş evime. Ne yüreğimin ne bedenimin bana ait olmadığı zamanları yaşıyordum çünkü ve Tanrı kaç küslüğüm olduğunu saymıyordu bu yüzden. Ve Tanrı küçük umutlar sunup önüme, bekliyordu sabırla daha ne kadar delireceğimi ya da öleceğimi…
Kimsesizliğin
Yalnızlığın
Yokluğun en dibine
Ta dibine
Ta içine
Bir gün gelir de unuturmuş insan
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde
Devamını Oku
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde